Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

 

 Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ 
Τσίτσος Βασίλειος

Βρισκόμαστε ακόμα παρά την εγκύκλιο που έστειλε το υπουργείο , στην αρχή της χρονιάς , σε μια κατάσταση που κανένας δεν γνωρίζει ποιός διδάσκει τι , λόγω της βιασύνης των θεολόγων του καιρού να προωθήσουν άρον άρον το νέο πρόγραμμα σπουδών , χωρίς επαρκή ενημέρωση των διδασκόντων , μέναν οδηγό σπουδών άρτσι μπούρτσι και ζουρνάς , που υπάρχει στο διαδίκτυο , με ακαθόριστη επί της ουσίας ύλη , χωρίς διάλογο για τις αμφισβητούμενες ως προς την ορθότητά τους έννοιες , με αντιορθόδοξες αντιλήψεις σχετικά με πολλά θέματα της ορθοδόξου πίστεως και ένα σωρό άλλα προβλήματα , που έχουν να κάνουν με την ουσία του μαθήματος ή για να το πούμε ξεκάθαρα και λαϊκά για να μας καταλαβαίνουν όλοι , έχει να κάνει με το τι διδάσκω πρώτον και δεύτερον επειδή μιλάμε για ορθοδοξία έχει να κάνει με τη συνέπεια λόγων και έργων των διδασκόντων ...

Δεν εννοώ ότι θα πρέπει να ζητάμε πιστοποιητικά χρηστοήθειας , ή Χριστοήθειας αν θέλετε , αλλά νομίζω ότι παιδαγωγικά είναι οξύμωρο , να ζητείται στάση ουδετερότητας και Πόντιου Πιλάτου από τους διδάσκοντες το μάθημα , έτι δε περισσότερον είναι σκάνδαλο να υπάρχουν διδάσκοντες που να λένε ότι δεν δέχονται τα της Εκκλησίας , να αμφισβητούν το ρόλο της και να κατηγορούν τους Ιερείς συλλήβδην , και χωρίς καμμία διάκριση ενίοτε δε , ερμηνεύοντας λεχθέντα και συμπεριφορές των ιερωμένων κατά το δοκούν ...
Και ενώ κάπως έτσι έχει η κατάσταση βαυκαλιζόμαστε παίζοντας με την χρήση λέξεων ξεχνώντας ότι οι λέξεις σημαίνουν καταστάσεις και πράγματα ... Χρησιμοποιούμε λοιπόν λέξεις αβίωτες , εφήμερες , πολύσημες δυσνόητες , και εν πολλοίς βιασμένες , για εντυπωσιασμό , δεδομένης της έλλειψης επιχειρημάτων της ούτως ή άλλως υποκειμενικής μας εκτίμησης για ένα θέμα , που ενώ έχει απαντηθεί διεξοδικά από όλους τους εμπλεκομένους φορείς , εν τούτοις κάποιοι εξακολουθούν να επανέρχονται σαν να έχουν πλήρη άγνοια των πεπραγμένων , και των επιδιώξεων των εισηγητών της προώθησης της Πανθρησκείας έναντι της Ορθοδοξίας ...
Το ζητούμενο λοιπόν φίλοι μου δεν είναι το τι μάθημα θέλουμε ( ομολογιακό ή καθαρά γνωστικό κάτι δηλαδή ανάμεσα στην κοινωνιολογία , τη φιλοσοφία και την ψυχολογία της Θρησκείας , μαθήματα καθόλου ασήμαντα και αμελητέα , δεδομένης της κοινωνικής επιρροής που διαδραμματίζει η Θρησκεία ) το ζητούμενο επαναλαμβάνω είναι σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε ... Ρισκάρουμε το γεγονός μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας των ανυπέρβλητων αντιθέσεων , και συγκρουομένων αξιακών συστημάτων και προσανατολισμών , ή επιλέγουμε μια καθαρά δημοκρατική κοινωνία , με αποδοχή και ανοχή στην διαφορετικότητα , στο βαθμό που και αυτή αμοιβαία μας αποδέχεται και μας ανέχεται ...
Γιατί είναι νομίζω τοις πάσι γνωστόν ότι επανειλλημένως κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν κρύβουν απεναντίας καυχώνται για την άρνηση αναγνώρισης θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών καθώς και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους ...
Δεν είναι λοιπόν το ομολογιακό στοιχείο ή το κατηχητικό που ενοχλεί , στην επιμονή κάποιων από μας να παραμείνει το μάθημα ορθόδοξη θεολογία και να συζητήσουμε προτάσεις βελτίωσης τόσο του διδασκομένου περιεχομένου όσο και των διδακτικών μεθόδων και μέσων διδασκαλίας ... Είναι το γεγονός ότι κάποιοι έχουν στοχοποιήσειι τους πρώτους και τελευταίους θύλακες της Δημοκρατίας ... Τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία !!!